Ik dacht dat ik je zag..

Ik dacht dat ik je zag alleen was je het niet,
toch dacht ik dat ik je zag lopen.
Mijn korte blik naar het perron was net niet lang genoeg,
net niet de tijd om goed te kunnen kijken.
Maar het haar, de houding en de glimmende manchetknoop..
De korte schrik van herkenning,
was genoeg om te denken dat ik je zag.
Ook al was je het waarschijnlijk niet.
De man die ik zag heeft er toch voor gezorgd dat ik aan je dacht..
Dat ik kon fantaseren dat je mij ook zag.
En ook kon schrikken en misschien wel om kijken.
En dan lachen en zwaaien...
Ik zou terug lachen en uit de trein willen stappen maar dan net te laat zijn..
En zo jou alleen maar hebben kunnen zien,
en niet kunnen voelen of spreken.
Maar van jou weg rijden en beseffen dat dit ook beter zou zijn voor mij.
De fantasie van de gedachte om jou te zien duurt tot het volgende station...

Ik wilde je graag zien,
maar je was het niet.

het feit dat

Om nog even terug te komen op het feit dat we leven
wil ik graag benadrukken,
dat ik het onzin vind om te zeggen dat we geen kuddedieren zijn.
En om de dag te plukken en te leven alsof er geen morgen is,
vind ik erg vermoeiend en vrijwel niet haalbaar.
Het feit dat je leeft met een doel dat vaak niet te doen is.
En uiteindelijk toch mee gaat met de stroom wat het leven is,
is naar mijn mening niet te vermijden.
Maar soms moet je er niet over nadenken,
en gewoon simpelweg leven.

Hoop

Ik wil in een bloemenveld liggen.
Alleen en op m'n rug.
De zon voelen branden op m'n broek,
en zo de dag door komen.
Zonder gedachten.
Zonder spijt.
Wil in in een bloemenveld liggen.
Gezond en jong.
Tussen de zomer en de lente.
Na een normaal ontbijt.
In een gewone zomervakantie,
wil ik in een bloemenveld liggen.
Alleen en op m´n rug.

De heroine junk van gemiddelde leeftijd

Er heerst een doodse stilte in de albert heijn op de kruisstraat.
Rijen dik, de klok slaat vijf uur.
Het enige wat men hoort is woede en geschreeuw.
De man die voor deze stilte zorgt is een heroine junk van gemiddelde leeftijd.
De heroine junk van gemiddelde leeftijd is opzoek naar een medewerker
een vakkenvuller, cassiere, een helpende hand.
Hij is woedend over het feit dat het amsterbier, wat in de bonus is,
niet meer in het desbetreffende vak staat.
Hij rent door de lange rijen heen en vloekt met een luide stem.
Niemand zegt iets, er heerst een doodse stilte.
Een algemene zucht klinkt er als de iets wat bang uitgevallen vakkenvuller hem te hulp schiet.
Met zo'n 6 blikjes amstel in zijn armen en geluk in zijn dode blik gaat hij in de rij staan.
Verbaasd kijk ik toe hoe de mensen in de rij hem voor laten gaan,
en hij zo met zijn bij elkaar gesprokkelde centen de aanbieding kan afrekenen.
De heroine junk van gemiddelde leeftijd doet zijn blikjes in een oude dekamarkt tas
en houd er een in de hand. 'voor onderweg moppie' zegt hij tegen de verlegen cassiere.
Met een handomdraai maakt hij het blikje open
en wenst iedereen in de rij, alle medewerkers en de verkoper van het straatjournaal een fijne avond toe.
Ik vind het prachtig hoe een woedende herione junk van gemiddelde leeftijd
een compleet filiaal van de albert heijn stil kan krijgen, en ook nog eens zijn zin.

3-3-12

kom je bij me wonen?
onder mijn deken is het warm
een veilige haven
nooit meer weg
samen onder de dekens
zonder dat iemand het weet
kom je bij me wonen?
hier is het veilig en ben je helemaal van mij
het warme bed
er komt geen einde aan de lakens
kom nou maar bij me wonen
en dan mag je nooit meer weg.